بشیر و بشیر پسران غالب اسدی، روایت کرده اند که پسین روز عرفه، در عرفات خدمت حضرت امام حسین علیه السلام بودیم. پس از خیمه خود بیرون آمدند با گروهی از اهل بیت و فرزندان و شیعیان، با نهایت تذلّل و خشوع، پس در جانب چپ کوه ایستادند و سوی مبارک را بسوی کعبه گردانیدند و دست ها را برابر رو برداشتند مانند مسکینی که طعام طلبد و این دعا را خواندند:
اَلْحَمْدُ لله الَّذى لَیْسَ لِقَضآئِهِ دافِعٌ
وَلا لِعَطائِهِ مانِعٌ
وَلا کَصُنْعِهِ صُنْعُ صانِعٍ
وَهُوَ الْجَوادُ الْواسِعُ ...
حضرت امام حسین(علیه السلام) در هفتم ذی الحجه(یکشنبه) در مکه معظمه خطبه ای خواند و مردم را خبر داد که فردا صبح می رود.
و هشتم ذی الحجه(دوشنبه) حج را به عمره مفرده بدل نموده و از مکه متوجه عراق گردیدند.
و فردای آنروز حضرت مسلم بن عقیل و هانی بن عروه توسط ابن زیاد ملعون به شهادت رسیدند. تا اولین شهداء در راه سیدالشهداء(علیه السلام) در این سفر پر بلاء، لب تشنه جان دهند و سر از تن مبارکشان جدا کنند.
صَلَی اللهُ عَلَیکَ یا اَباعَبدِاللهِ الحُسَین
کل بازدید :170587
